در روایت است که «عند ذکر الصالِحینَ تَنْزِلُ البَرَکَه» یکی از مصادیق واقعی صالحین، مرحوم آیت الله آقاسیدمجتبی لاری بودند. من به واسطه اینکه والد معظممان با ایشان دوست بودند گاهی چندبار در روز خدمتشان مشرف میشدیم در این اواخر از آن بزرگوار، مشاهده کردم، عِرق دینی بسیار بسیار شایستهای در این بزرگوار بود و هم و غم ایشان تبیین شریعت و هدایت انسانها به اسلام و تشیع و اهلبیت بود و در این زمینه، از مجاهدتهای فراوانی ایشان برخوردار بودند و دریغ نداشتند. هم تألیفاتی که ایشان در زمینه عقاید و اخلاق و در تبیین مواضع و مواقف شریعت و در مسائل اجتماعی و مسائل مختلف زندگی داشتند هم قلم، قلم بسیار شیوا و واضح و مورد پسند مطالعهکنندگان و جامعه بود و هم از اتقان برخوردار بود و این خیلی مهم است.
اگر به این مسئله توجه کنیم با اینکه ایشان از همان اوائل جوانی تا زمانی که به رحمت خدا رفتند ایشان همیشه بیمار بود و سردرد داشت و سایر بیماریها. از بچگی تا فوت ؛ ایشان پیوسته بیمار بود و آن هم، بیماری سردرد که در کنار سایر بیماریهای ایشان بود و قهراً معمولاً این بیماریها موجب میشود که شخص از فعالیتهای اجتماعی، مطالعه و نوشتن و امثال ذلک خودش را برکنار کند ولی ایشان علیرغم این بیماریها یک استقامت و صبری و شکیبایی در این راه داشت . این همه آثار و برکات علمی نوشتن و دنبال کردن و انتشار و به خارج فرستادن و … این واقعاً نشانه از یک مجاهده بزرگی در راه خدا و شریعت و در راه معرفی کردن ائمه و فرمایشهای آنان است که حتماً نزد خدای متعال، خیلی ارزشمند است.
بر اثر آن صفای نفس و خلوص نیت و تمام این خدماتی که داشت اهل تظاهر نبود و کار را برای خدا انجام میداد. این نکته بسیار مهمی است و حتماً باید گفت که این توفیقی که برای آن بزرگوار در نشر این معارف بود همه از آن خلوص نشأت میگیرد که در روایت وارد شده است که «ما کان لله یَنْمُوا» هرچه برای خدا باشد نمو و رشد میکند و آن بزرگوار در اثر همان اخلاصی که داشتند کارهایشان هم رشد و نمو کرد و جهانی شد.
یکی دیگر از صفات ایشان این بود که انسان خیلی اخلاقی و بزرگوار بودند. یک حالت بزرگواری سخاوتمندانهای که اگر چیزی را به کسی دادند ولو برای رفع ضرورت، دیگر پس گرفته نمیشود. اینها نشانگر آن تربیتهای بزرگوارانهای که از جد بزرگوارشان آقا سید عبدالحسین لاری ـ که شخصیت خیلی عظیمی بودند ـ به ایشان رسیده بود که نقطه عطفی است در خود این بزرگوار در تاریخ علمای اسلام، آن شجاعت و بزرگواری و آن خوشفکری که داشتند و اینکه اسلام را یک اسلام سیاسی اجتماعی و در کنار جهات دیگری که در اسلام هست دیدند و در این بزرگوار بود و اینها هم فرزندان و احفاد آن بزرگوار بودند.
خدا ایشان را با اجداد طاهرینش محشور فرماید و همچنین با محمد و آل محمد و انشاءالله عزیزانی که دستاندرکار معرفی ایشان و بزرگداشت آن بزرگوار هستند از خداوند یک اجر جزیلی دریافت نمایند.