به گزارش پایگاه اطلاع رسانی استبصار، احسان طبری نظریه پرداز حزب توده، ۱۲۹۵ ش. در ساری متولد شد. سال ۱۳۱۴ فعالیت سیاسی خود را با همکاری در انتشار مجله «دنیا» آغاز کرد.
در ۱۳۱۶ به عنوان یکی از اعضای گروه ۵۳ نفر دستگیر و زندانی شد. پس از شهریور ۱۳۲۰ از مؤسسین حزب توده بود و در همین دوران، مدتی در شرکت نفت مشغول به کار شد. پس از آن به عنوان مترجم در خبرگزاری تاس به کار پرداخت.
در کنگره اول حزب توده (۱۳۲۳ش.) به عضویت کمیته مرکزی انتخاب شد و بعد از غیرقانونی شدن فعالیت حزب در ۱۳۲۷ به اتحاد جماهیر شوروی گریخت.
او در دوران حکومت استالین، مالنکوف و خروشچف تا ۱۳۳۶ در شوروی به سر برد و در این کشور به عنوان شاعر و گوینده در رادیو مسکو به کار پرداخت.
وی مجموعه‌ای از اشعار شعرای مشهور روس را به شعر کلاسیک فارسی ترجمه و منتشر کرد. طبری از مدرسه عالی حزب کمونیست شوروی در رشته تاریخ فلسفه فارغ‌التحصیل شد و پایان نامه خود را درباره فلسفه ابن‌سینا به رشته تحریر درآورد.
در این دوران نام طبری به عنوان اندیشمند مارکسیست ایرانی در دایره المعارف بزرگ شوروی سابق ثبت شد و با نام مستعار «شاد» مقالاتی از او درج گردید.
احسان طبری از بدو تأسیس حزب توده همواره در رأس تشکیلات و رهبری آن قرار داشت. او به عنوان ایدئولوگ حزب برای مدت طولانی مسئولیت شعب آموزش و تبلیغات آن را برعهده داشت و تقریباً تمامی بیانیه‌ها و اعلامیه‌های حزبی به وسیله او تنظیم و تدوین می‌شد.
گذشته از رسائل حزبی، تحقیقات او در زمینه‌های تاریخ و فرهنگ و تلاش وی برای مطابقت دادن تئوریهای مارکسیستی با تاریخ و ادبیات ایران از اهمیت بسیاری برخوردار است.
طبری با انتشار مقالاتی درباره رفتار و کردار استالین در آکادمی علوم اجتماعی شوروی به تحصیل ادامه داد و در رشته تاریخ فلسفه به مقام علمی «نامزد علوم فلسفی» دست یافت.
او سپس در ۱۳۳۶ش. عازم لایپزیک در آلمان شرقی شد و تا پیروزی انقلاب اسلامی ایران در این شهر اقامت گزید. طبری در آلمان شرقی موفق به دریافت عالی‌ترین مدرک تخصصی در رشته فلسفه از آکادمی علوم اجتماعی برلین شد.
او پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران همچون بسیاری دیگر از سران حزب توده وارد ایران شد. اما افشای توطئه‌های حزب توده و دستگیری سران آن در ایران ضربه نهایی را بر اندیشه طبری وارد ساخت و حصارهای پولادین تقید و وابستگی ذهنی او را فروپاشید. طبری در ۱۳۶۴ ش. پس از یک دوره تحقیقات پیرامون اسلام و اندیشه های متفکران اسلامی به اسلام گروید.
او که از زندانِ «مصلحت گرایی حزبی» رهایی یافته بود با نگارش کژراهه به خود افشاگری دست زد. شناخت و سنجش مارکسیسم، تداوم این خودافشاگری در پهنه نظری بود که طبری باقلم نقاد خود و با اتکاء به دانش مارکسیستی‌اش و با پشتوانه قریب به نیم قرن فعالیت‌های نظری در تمامی عرصه‌های مارکسیسم، آن را به اسلام و مردم تقدیم کرد.
گفتنی است طبری آخرین اثر خود ـ آورندگان اندیشه خطاـ را که به کاوش در اندیشه‌های فکری، سیاسی کسروی، صادق هدایت، فریدون آدمیت و تقی‌زاده می‌پردازد، در دست نگارش داشت که با مرگش ناتمام ماند.
احسان طبری از ۲۵ اسفند ۱۳۶۷ به دلیل ناراحتی کلیه در بیمارستان بستری شد و سرانجام روز شنبه نهم اردیبهشت ۱۳۶۸ در ۷۲ سالگی درگذشت.
