سخنان امام على (علیه السلام) درباره امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام وَ هُوَ عَلَى الْمِنْبَرِ یَخْرُجُ رَجُلٌ مِنْ وُلْدِی فِی آخِرِ الزَّمَانِ أَبْیَضُ مُشْرَبٌ حُمْرَهً مُنْدَحُّ الْبَطْنِ عَرِیضُ الْفَخِذَیْنِ عَظِیمٌ مُشَاشُ الْمَنْکِبَیْنِ بِظَهْرِهِ شَامَتَانِ شَامَهٌ عَلَى لَوْنِ جِلْدِهِ وَ شَامَهٌ عَلَى شِبْهِ شَامَهِ النَّبِیِّ ص لَهُ اسْمَانِ اسْمٌ یَخْفَى وَ اسْمٌ یَعْلُنُ فَأَمَّا الَّذِی یَخْفَى فَأَحْمَدُ وَ أَمَّا الَّذِی یَعْلُنُ فَمُحَمَّدٌ فَإِذَا هَزَّ رَایَتَهُ أَضَاءَ لَهَا مَا بَیْنَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ یَضَعُ یَدَهُ عَلَى رُءُوسِ الْعِبَادِ فَلَا یَبْقَى مُؤْمِنٌ إِلَّا صَارَ قَلْبُهُ أَشَدَّ مِنْ زُبَرِ الْحَدِیدِ وَ أَعْطَاهُ اللَّهُ قُوَّهَ أَرْبَعِینَ رَجُلًا وَ لَا یَبْقَى مَیِّتٌ إِلَّا دَخَلَتْ عَلَیْهِ تِلْکَ الْفَرْحَهُ فِی قَبْرِهِ وَ هُمْ یَتَزَاوَرُونَ فِی قُبُورِهِمْ وَ یَتَبَاشَرُونَ بِقِیَامِ الْقَائِمِ؛
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی استبصار، امیر المؤمنین- علیه السّلام- بر روى منبر فرمود: مردى از فرزندان من در آخر الزمان خروج مىکند که سفید و مایل به سرخى است. شکم او عریض و رانهایش پهن و چهارشانه است. در پشتش دو خال وجود دارد که یکى به رنگ پوستش و خال دیگر شبیه خال پیامبر – صلّى اللَّه علیه و آله – مى‌باشد. او دو اسم دارد؛ اسمى که اظهار نمىشود و مخفى است و نامى که آشکار مىگردد، اوّلى «احمد» و دیگرى «محمّد» است. وقتى پرچم او برافراشته شود، ما بین مشرق و مغرب را روشن مىسازد و دست رحمتش را بر سر بندگان قرار مىدهد و مؤمنى باقى نمىماند مگر اینکه قلبش از پاره آهن گداخته شده، سختتر مىشود و خداوند نیروى چهل مرد را به او مىدهد و هیچ مردهاى باقى نمىماند مگر اینکه آن شادى در قبرش بر او وارد مىشود و مردگان در قبرهایشان به دیدار یک دیگر رفته و همدیگر را به قیام قائم – عجّل اللَّه تعالى فرجه الشریف – بشارت مىدهند.
بحار الأنوار ، ج۵۱، ص ۳۵
وَ قَالَ علیه السلام إِذَا اخْتَلَفَ رُمْحَانِ فِی الشَّامِ فَهُوَ آیَهٌ مِنْ آیَاتِ اللَّهِ قِیلَ ثُمَّ مَهْ قَالَ ثُمَّ رَجْفَهٌ تَکُونُ بِالشَّامِ یَهْلِکُ فِیهَا مِائَهُ أَلْفٍ یَجْعَلُهَا اللَّهُ رَحْمَهً لِلْمُؤْمِنِینَ وَ عَذَاباً عَلَى الْکَافِرِینَ فَإِذَا کَانَ کَذَلِکَ فَانْظُرُوا إِلَى أَصْحَابِ الْبَرَاذِینِ الشُّهُبِ وَ الرَّایَاتِ الصُّفْرِ تُقْبِلُ مِنَ الْمَغْرِبِ حَتَّى تَحُلَّ بِالشَّامِ فَإِذَا کَانَ کَذَلِکَ فَانْتَظِرُوا خَسْفاً بِقَرْیَهٍ مِنْ قُرَى الشَّامِ یُقَالُ لَهَا حَرَسْتَا؛
و فرمود: هنگامى که در شام دو نیزه (دو نفر مدعى حکومت) رو در رو و به جان هم افتادند، آن علامتى از علائم الهى است. سؤال شد بعد از آن چه مىشود؟ فرمود: چنان اضطراب و شورشى در شام واقع مىشود که در آن صد هزار نفر به هلاکت مىرسند و این را خداوند، رحمت براى مؤمنان و کیفرى براى بىدینان قرار مىدهد. وقتى آن روز فرا رسید، خواهید دید که سواران (ترک) با اسبهاى «براذین» با نیروى کافى و پرچم‌هاى زرد از سمت مغرب مىآیند تا به شام مىرسند. وقتى این چنین شد، منتظر باشید که در یکى از دهات شام به نام «حرستا» به زمین فرو مىرود.
بحار الأنوار، ج۵۲، ص ۲۵۳
سخنان امام حسن (علیه السلام) درباره امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
قال الْحَسَنُ بْنُ عَلِیٍّ علیه السلام لَا یَکُونُ هَذَا الْأَمْرُ الَّذِی تَنْتَظِرُونَ حَتَّى یَتَبَرَّأَ بَعْضُکُمْ مِنْ بَعْضٍ وَ یَلْعَنَ بَعْضُکُمْ بَعْضاً وَ یَتْفُلَ بَعْضُکُمْ فِی وَجْهِ بَعْضٍ وَ حَتَّى یَشْهَدَ بَعْضُکُمْ بِالْکُفْرِ عَلَى بَعْضٍ قِیلَ مَا فِی ذَلِکَ خَیْرٌ قَالَ الْخَیْرُ کُلُّهُ فِی ذَلِکَ عِنْدَ ذَلِکَ یَقُومُ قَائِمُنَا فَیَرْفَعُ ذَلِکَ کُلَّهُ؛
امام حسن مجتبى- علیه السّلام- فرمود: این امر که شما منتظر آن هستید واقع نمىشود مگر بعد از آنکه بعضى از شما از بعضى دیگر دورى جویید و یک دیگر را لعن و نفرین کنید و آب دهان به صورت یک دیگر بیندازید و بعضى از شما بر علیه دیگرى گواهى و شهادت به کفر دهد.
عرض شد: خیرى در زندگى آن روز نیست.
فرمود: تمام خیر و خوبى در آن روز است؛ زیرا در آن وقت است که قائم ما قیام مىکند و تمام این اعمال زشت را از میان برمىدارد.
الخرائج و الجرائح، ج۳، ص ۱۱۵۳
سخنان امام حسین (علیه السلام) درباره امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ علیهما السلام أَنَّهُ قَالَ لِأَصْحَابِهِ أَلَا وَ إِنِّی لَأَعْلَمُ یَوْماً لَنَا مِنْ هَؤُلَاءِ أَلَا وَ إِنِّی قَدْ أَذِنْتُ لَکُمْ فَانْطَلِقُوا جَمِیعاً فِی حِلٍّ فَقَالُوا مَعَاذَ اللَّهِ قَالَ إِنَّ قُدَّامَ الْقَائِمِ عَلَامَاتٌ تَکُونُ مِنَ اللَّهِ لِلْمُؤْمِنِینَ وَ هِیَ قَوْلُ اللَّهِ وَ لَنَبْلُوَنَّکُمْ یَعْنِی الْمُؤْمِنِینَ قَبْلَ خُرُوجِ الْقَائِمِ بِشَیْءٍ مِنَ الْخَوْفِ مِنْ مُلُوکِ بَنِی الْعَبَّاسِ فِی آخِرِ سُلْطَانِهِمْ وَ الْجُوعِ لِغَلَاءِ أَسْعَارِهِمْ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ فَسَادِ التِّجَارَاتِ وَ قِلَّهِ الْفَضْلِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَنْفُسِ مَوْتٍ ذَرِیعٍ وَ نَقْصٍ مِنَ الثَّمَراتِ قِلَّهِ زَکَاءِ مَا یُزْرَعُ وَ بَشِّرِ الصَّابِرِینَ عِنْدَ ذَلِکَ بِتَعْجِیلِ خُرُوجِ الْقَائِمِ؛
از امام حسین- علیه السّلام- روایت شده است که به اصحابش فرمود:آگاه باشید! که براى ما روزى از اینهاست. آگاه باشید که به شما اجازه دادم و بر شما حلال است و هر جا که مىخواهید بروید. آنان گفتند: به خدا پناه مىبریم! فرمود: پیش از ظهور قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) علاماتى از جانب خداوند براى مؤمنین مى‌باشد و آنها قول خداوند است که مىفرماید: وَ لَنَبْلُوَنَّکُمْ (شما را مىآزماییم) یعنى مؤمنین را قبل از ظهور قائم- عجّل اللَّه تعالى فرجه الشریف؛
بِشَیْءٍ مِنَ الْخَوْفِ (با ترس) یعنى خوف از پادشاهان بنى عباس در آخر سلطنتشان.
و الجوع (و گرسنگى) [یعنى] بخاطر گرانى قیمتها و نرخها.
وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ (کمبود مالى) [یعنى] فساد تجارتها و کمى منفعت و سود.
وَ الْأَنْفُسِ (کم شدن جان‌ها) [یعنى] مرگهاى سریع و پى در پى.
و الثمرات (کم شدن میوهها و زراعات) [یعنى] کم رشدى و پژمردگى حبوبات و بىبرکتى میوههاست.
و بشر الصابرین (صابران را مژده بده) [یعنى] در این هنگام نزدیک بودن ظهور قائم- عجّل اللَّه تعالى فرجه الشریف- است
الخرائج و الجرائح، ج۳، ص ۱۱۵۳
سخنان امام سجاد (علیه السلام) درباره امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
وَ قِیلَ لِعَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ علیه السلام صِفْ لَنَا خُرُوجَ الْمَهْدِیِّ وَ عَرِّفْنَا دَلَائِلَهُ وَ عَلَامَاتِهِ فَقَالَ یَکُونُ قَبْلَ خُرُوجِهِ خُرُوجُ رَجُلٍ یُقَالُ لَهُ عَوْفٌ السُّلَمِیُّ بِأَرْضِ الْجَزِیرَهِ وَ یَکُونُ مَأْوَاهُ تَکْرِیتَ وَ قَتْلُهُ بِمَسْجِدِ دِمَشْقَ ثُمَّ یَکُونُ خُرُوجُ شُعَیْبِ بْنِ صَالِحٍ بِسَمَرْقَنْدَ ثُمَّ یَخْرُجُ السُّفْیَانِیُّ الْمَلْعُونُ بِالْوَادِی الْیَابِسِ وَ هُوَ مِنْ وُلْدِ عُتْبَهَ بْنِ أَبِی سُفْیَانَ فَإِذَا ظَهَرَ السُّفْیَانِیُّ أَخَذَ فِی الْمَهْدِیِّ ثُمَّ یَخْرُجُ بَعْدَ ذَلِکَ
به حضرت امام زین العابدین- علیه السّلام- عرض شد: آمدن و ظهور مهدى – عجّل اللَّه تعالى فرجه الشریف – و نشانهها و علائم آن را براى ما بیان فرمایید: فرمود: پیش از ظهور او مردى به نام «عوف (بن) سلمى» از جزیره، خروج مىکند. سکونت و محل استقرار او «تکریت» بوده و در مسجد دمشق کشته مىشود. آنگاه شعیب بن صالح از سمرقند خروج مىکند و سپس سفیانى ملعون از بیابان یابس مىآید. سفیانى از اولاد عتبه بن ابى سفیان است و وقتى او خروج مىکند در جستجوى «مهدى» برمىآید و بعد از آن، حضرت قیام مىکند.
بحار الأنوار ، ج۵۲، ص ۲۱۳
سخنان امام باقر (علیه السلام) درباره امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
قَالَ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیٍّ الْبَاقِرُ علیه السلام لِجَابِرٍ الْجُعْفِیِّ الْزَمِ الْأَرْضَ وَ لَا تُحَرِّکْ یَداً وَ لَا رِجْلًا حَتَّى تَرَى عَلَامَاتٍ أَذْکُرُهَا لَکَ وَ مَا أَرَاکَ تُدْرِکُ اخْتِلَافَ بَنِی الْعَبَّاسِ وَ مُنَادِیاً یُنَادِی مِنَ السَّمَاءِ وَ یَجِیئُکُمُ الصَّوْتُ مِنْ نَاحِیَهِ دِمَشْقَ وَ تُخْسَفُ قَرْیَهٌ مِنْ قُرَى الشَّامِ تُسَمَّى الْجَابِیَهَوَ سَتُقْبِلُ إِخْوَانُ التُّرْکِ حَتَّى یَنْزِلُوا الْجَزِیرَهَ وَ سَتُقْبِلُ مَارِقَهُ الرُّومِ حَتَّى یَنْزِلُوا الرَّمْلَهَ فَتِلْکَ السَّنَهَ فِیهَا اخْتِلَافٌ کَثِیرٌ فِی کُلِّ أَرْضٍ مِنْ نَاحِیَهِ الْمَغْرِبِ فَأَوَّلُ أَرْضٍ تُخَرَّبُ الشَّامُ ثُمَّ یَخْتَلِفُونَ عَلَى ثَلَاثِ رَایَاتٍ رَایَهِ الْأَصْهَبِ وَ رَایَهِ الْأَشْهَبِ وَ رَایَهِ السُّفْیَانِیِ
امام محمّد باقر – علیه السّلام – به جابر جعفى فرمود: از زمین حرکت نکن و در جاى خود بنشین و جابجا نشود تا علامات ظهورى را – که آنها را درک نمىکنى و در آن زمان نخواهى بود – براى تو بیان کنم: اختلاف بنى عباس، منادى که از آسمان ندا مىدهد، صدایى که از جانب دمشق به شما مىرسد و قریهاى از قریههاى شام به نام «جابیه» در زمین فرو مىرود. گروهى از برادران ترک خروج مىکنند تا اینکه در «جزیره» فرود مىآیند. جمعى از روم خروج نموده و پیش مىآیند و در «رمله» فرود مىآیند، در آن سال اختلافات بسیارى در تمام روى زمین ایجاد مىشود، نخستین سرزمینى که خراب مىشود «شام» است، سپس مردم با سه پرچم مختلف با هم کشمکش و اختلاف مىکنند، یک پرچم سرخ و سفید، دیگرى سیاه و سفید و سوّمى پرچم سفیانى مى‌باشد.
الخرائج و الجرائح، ج۳، ص ۱۱۵۷
وَ قَالَ علیه السلام کَأَنِّی بِالْقَائِمِ علیه السلام یَوْمَ عَاشُورَاءَ یَوْمَ السَّبْتِ قَائِماً بَیْنَ الرُّکْنِ وَ الْمَقَامِ یَدُ جَبْرَئِیلَ عَلَى یَدِهِ یُنَادِی بِالْبَیْعَهِ لِلَّهِ فَیَمْلَؤُهَا عَدْلًا
و فرمود: گویا قائم – عجّل اللَّه تعالى فرجه الشریف – را در روز عاشورا مىبینم که در میان رکن و مقام ایستاده و دست جبرئیل روى دست اوست و مردم را به بیعت با خداوند دعوت مىکند، آنگاه زمین را پر از عدل و داد مىنماید.
الخرائج و الجرائح، ج۳، ص ۱۱۵۹
سخنان امام صادق (علیه السلام) درباره امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
قَالَ علیه السلام لَا یَخْرُجُ الْقَائِمُ حَتَّى یَخْرُجَ اثْنَا عَشَرَ رَجُلًا مِنْ بَنِی هَاشِمٍ کُلُّهُمْ یَدْعُو إِلَى نَفْسِهِ
فرمود: قائم (عج) ظهور نمىکند مگر اینکه پیش از او دوازده نفر از بنى هاشم که همهشان مردم را به سوى پیروى خودشان دعوت مىکنند (و مدعى امامتند) خروج مىنمایند.
الخرائج و الجرائح، ج۳، ص ۱۱۶۱
سخنان امام کاظم (علیه السلام) درباره امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
وَ قَالَ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ علیه السلام فِی قَوْلِهِ وَ أَسْبَغَ عَلَیْکُمْ نِعَمَهُ ظاهِرَهً وَ باطِنَهً الظَّاهِرَهُ الْإِمَامُ الظَّاهِرُ وَ الْبَاطِنَهُ الْإِمَامُ الْغَائِبُ یَغِیبُ عَنْ أَبْصَارِ النَّاسِ شَخْصُهُ تَظْهَرُ لَهُ کُنُوزُ الْأَرْضِ وَ یُقَرَّبُ عَلَیْهِ کُلُّ بَعِیدٍ؛
امام موسى بن جعفر- علیه السّلام- در رابطه با قول خداى متعال که مىفرماید: خداوند نعمت‌هاى ظاهرى و باطنى را براى شما تمام کرد، فرمود: منظور از نعمت ظاهرى، امام ظاهر و مقصود از نعمت باطنى، امام غائب است که وجودش از دیدگان مردم پنهان مىشود و گنج‌هاى زمین براى او آشکار مىگردد و هر دورى براى او نزدیک مىشود.
الخرائج و الجرائح، ج۳، ص ۱۱۶۶
وَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ جَهْمٍ سَأَلَ رَجُلٌ أَبَا الْحَسَنِ علیه السلام عَنِ الْفَرَجِ فَقَالَ تُرِیدُ الْإِکْثَارَ أَوْ أُجْمِلُ لَکَ قَالَ بَلْ تُجْمِلُهُ لِی قَالَ إِذَا تَحَرَّکَتْ رَایَاتُ قَیْسٍ بِمِصْرَ وَ رَایَاتُ کِنْدَهَ بِخُرَاسَانَ أَوْ ذَکَرَ غَیْرَ کِنْدَهَ؛
از حسن بن جهم روایت شده است که: مردى از حضرت موسى بن جعفر- علیه السّلام- از ظهور حضرت ولى عصر – عجّل اللَّه تعالى فرجه الشریف – سؤال کرد، حضرت فرمود: مىخواهى مفصلاً براى تو بیان کنم یا به طور اجمال و اختصار؟
عرضه داشت: بلکه اجمالى از آن را بیان فرمایید.
حضرت فرمود: ظهور امام زمان هنگامى است که پرچم‌هاى قیس در مصر و پرچم‌هاى کنده (یا غیر کنده) در خراسان به اهتزاز در آیند.
الخرائج و الجرائح، ج۳، ص ۱۱۶۶
وَ قَالَ علیه السلام إِنَّ الْقَائِمَ یُنَادَى بِاسْمِهِ لَیْلَهَ ثَلَاثٍ وَ عِشْرِینَ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ یَقُومُ یَوْمَ عَاشُورَاءَ فَلَا یَبْقَى رَاقِدٌ إِلَّا قَامَ وَ لَا قَائِمٌ إِلَّا قَعَدَ وَ لَا قَاعِدٌ إِلَّا قَامَ عَلَى رِجْلَیْهِ مِنْ ذَلِکَ الصَّوْتِ وَ هُوَ صَوْتُ جَبْرَئِیلَ؛
و فرمود: گویندهاى از آسمان در شب ۲۳ ماه رمضان نام قائم- عجّل اللَّه تعالى فرجه الشریف – را مىبرد و روز عاشورا قیام مىکند، پس (از آن صدا) هر کس خواب است بیدار و هر کس ایستاده مىنشیند و هر کس نشسته از وحشت آن صدا بر مىخیزد و آن صداى جبرئیل – علیه السّلام – است.
الخرائج و الجرائح، ج۳، ص ۱۱۶۶
وَ قَالَ إِذَا قَامَ الْقَائِمُ ع أُتِیَ الْمُؤْمِنُ فِی قَبْرِهِ فَیُقَالُ لَهُ یَا هَذَا إِنَّهُ قَدْ ظَهَرَ صَاحِبُکَ فَإِنْ تَشَأْ أَنْ تَلْحَقَ بِهِ فَالْحَقْ وَ إِنْ تَشَأْ أَنْ تقم [تُقِیمَ] فِی کَرَامَهِ رَبِّکَ فَقُمْ؛
و فرمود: هنگامى که قائم – عجّل اللَّه تعالى فرجه الشریف – قیام کند بر سر قبر مؤمن مىآیند و به او گفته مىشود: اى فلانى! امامت ظهور کرده اگر مىخواهى به او ملحق شوى، ملحق شو و اگر مىخواهى نزد پروردگارت اقامت کنى، چنین کن.
الخرائج و الجرائح، ج۳، ص ۱۱۶۶
سخنان امام رضا (علیه السلام) درباره امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
وَ قَالَ الرِّضَا علیه السلام لَا بُدَّ مِنْ فِتْنَهٍ صَمَّاءَ صَیْلَمٍ یَسْقُطُ فِیهَا کُلُّ بِطَانَهٍ وَ وَلِیجَهٍ وَ ذَلِکَ عِنْدَ فِقْدَانِ الشِّیعَهِ الثَّالِثَ مِنْ وُلْدِی یَبْکِی عَلَیْهِ أَهْلُ السَّمَاءِ وَ أَهْلُ الْأَرْضِ وَ کَمْ مِنْ مُؤْمِنٍ مُتَأَسِّفٍ حَرَّانَ حَیْرَانَ حَزِینٍ عِنْدَ فِقْدَانِ الْمَاءِ الْمَعِینِ کَأَنِّی بِهِمْ شَرَّ مَا یَکُونُونَ وَ قَدْ نُودُوا نِدَاءً یَسْمَعُهُ مَنْ بَعُدَ کَمَا یَسْمَعُهُ مَنْ قَرُبَ یَکُونُ رَحْمَهً لِلْمُؤْمِنِینَ وَ عَذَاباً عَلَى الْکَافِرِینَ فَقَالَ لَهُ الْحَسَنُ بْنُ مَحْبُوبٍ وَ أَیُّ نِدَاءٍ هُوَ قَالَ یُنَادَوْنَ فِی شَهْرِ رَجَبٍ ثَلَاثَهَ أَصْوَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ صَوْتاً أَلا لَعْنَهُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِینَ وَ الصَّوْتُ الثَّانِی أَزِفَتِ الْآزِفَهُ یَا مَعْشَرَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الصَّوْتُ الثَّالِثُ یَرَوْنَ بَدَناً بَارِزاً نَحْوَ عَیْنِ الشَّمْسِ هَذَا أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ قَدْ کَرَّ فِی هَلَاکِ الظَّالِمِینَ وَ فِی رِوَایَهِ الْحِمْیَرِیِّ وَ الصَّوْتُ الثَّالِثُ بَدَنٌ یُرَى فِی قَرْنِ الشَّمْسِ یَقُولُ إِنَّ اللَّهَ بَعَثَ فُلَاناً فَاسْمَعُوا لَهُ وَ أَطِیعُوا وَ قَالا جَمِیعاً فَعِنْدَ ذَلِکَ یَأْتِی لِلنَّاسِ الْفَرَجُ وَ یَوَدُّ الْأَمْوَاتُ أَنْ لَوْ کَانُوا أَحْیَاءً وَ یَشْفِی اللَّهُ صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنِینَ
امام رضا – علیه السّلام – فرمود: لا جرم آشوب «صمّاء صیلم» رخ مىدهد که زیرکان و اشخاص با احتیاطى که از خواص ما مىباشند نیز به آن ورطه کشیده مىشوند. و این به هنگامى است که شیعیان، سومین (امام) از اولاد مرا از دست بدهند. اهل آسمان و زمین بر وى مىگریند و چه بسیارند مؤمنینى که موقع از دست رفتن «ماء معین» آب صاف و زلال و جارى (قائم) متأسف و تشنه و حیران و محزون مىباشند. گویا آنان را مىبینم که ندایشان مىکنند و آن صدا از دور شنیده مىشود؛ چنان که از نزدیک شنیده مىشود و آن صدا براى اهل ایمان رحمت و براى کافران عذاب است.
حسن بن محبوب عرض کرد: آن صدا چیست؟ فرمود: در ماه رجب سه صدا از آسمان شنیده مىشود: صداى اوّل اینست: «أَلا لَعْنَهُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِینَ؛ آگاه باشید لعنت خدا بر ظالمین باد،» صداى دوّم مىگوید: «اى اهل ایمان! روز رستاخیز نزدیک است». و در صداى سوّم شخصى را آشکارا در سمت خورشید مىبینید که مىگوید: «این امیر المؤمنین است که براى کشتن بیدادگران حمله مىآورد.»
و در روایت حمیرى آمده است: در صداى سوّم بدنى از نزدیک خورشید دیده مىشود که مىگوید: «خداوند فلانى را فرستاد، سخنان او را بشنوید و از او پیروى کنید». و هر دو راوى گفتهاند: در این موقع فرج (و آزادى) مردم فرا مىرسد و آنان که مردهاند دوست مىداشتند که در آن وقت زنده مىبودند و خداوند دل‌هاى مردم با ایمان را التیام و شفا مىبخشد.
بحار الأنوار ، ج۵۱، ص ۱۵۲
سخنان امام جواد (علیه السلام) درباره امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
وَ قَالَ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیٍّ التَّقِیُّ ع لِعَبْدِ الْعَظِیمِ الْحَسَنِیِّ الْمَهْدِیُّ الَّذِی یَجِبُ أَنْ یُنْتَظَرَ فِی غَیْبَتِهِ وَ یُطَاعَ فِی ظُهُورِهِ وَ هُوَ الثَّالِثُ مِنْ وُلْدِی وَ إِنَّ اللَّهَ لَیُصْلِحُ أَمْرَهُ فِی لَیْلَهٍ کَمَا أَصْلَحَ أَمْرَ کَلِیمِهِ مُوسَى ع حَیْثُ ذَهَبَ لِیَقْتَبِسَ لِأَهْلِهِ نَاراً هُوَ سَمِیُّ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ کَنِیُّهُ تُطْوَى لَهُ الْأَرْضُ قِیلَ وَ لِمَ سُمِّیَ الْقَائِمَ قَالَ لِأَنَّهُ یَقُومُ بَعْدَ مَوْتِ ذِکْرِهِ وَ ارْتِدَادِ أَکْثَرِ الْقَائِلِینَ بِإِمَامَتِهِ وَ سُمِّیَ الْمُنْتَظَرَ لِأَنَّ لَهُ غَیْبَهً یَطُولُ أَمَدُهَا فَیَنْتَظِرُ خُرُوجَهُ الْمُخْلِصُونَ وَ یُنْکِرُهُ الْمُرْتَابُونَ وَ یَهْلِکُ الْمُسْتَعْجِلُونَ
حضرت امام محمّد تقى- علیه السّلام- به حضرت عبد العظیم حسنى فرمود: مهدى کسى است که واجب است در عصر غیبتش در انتظار او باشند. و در زمان ظهورش فرمان او اطاعت شود. و او فرزند سوّم از اولاد من است و خداوند امر او را (مقدّمات ظهورش را) در یک شب اصلاح و فراهم مىنماید، همچنان که امر کلیمش حضرت موسى- علیه السّلام- را وقتى که رفت تا براى اهلش (خانوادهاش) آتش بیاورد، فراهم نمود. او همنام و هم کنیه رسول خدا – صلّى اللَّه علیه و آله – است و زمین براى او پیچیده مىشود.
سؤال شد: چرا «قائم» به این نام نامیده شد؟ فرمود: چون بعد از اینکه از یادها برود و بعد از مرتد شدن (روگردانیدن) اکثر قائلین به امامتش، قیام مىکند.
و «منتظر» نامیده شده؛ زیرا غیبتى طولانى براى اوست که افراد مخلص، منتظر ظهورش بوده و شککنندگان او را انکار کرده و کسانى که عجله مىکنند، هلاک مىشوند.
الخرائج و الجرائح، ج۳، ص ۱۱۷۲
سخنان امام هادی(علیه السلام) درباره امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
عَنْ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ النَّقِیِّ علیه السلام قَالَ إِذَا غَابَ صَاحِبُکُمْ عَنْ دَارِ الظَّالِمِینَ فَتَوَقَّعُوا الْفَرَجَ؛
از حضرت امام على النقى- علیه السّلام- روایت شده است که فرمود: هنگامى که امام شما از منزل ستمگران غائب گردید، منتظر فرج و ظهور او باشید.
کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص ۳۸۱
وَ قَالَ علیه السلام صَاحِبُ هَذَا الْأَمْرِ مَنْ یَقُولُ النَّاسُ إِنَّهُ لَمْ یُولَدْ بَعْدُ؛
و فرمود: صاحب این امر کسى است که مردم مىگویند او هرگز متولد نشده است.
کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص ۳۸۲
سخنان امام حسن عسکرى (علیه السلام) درباره امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
وَ قَالَ الْحَسَنُ بْنُ عَلِیٍّ الْعَسْکَرِیُّ علیه السلام لِأَحْمَدَ بْنِ إِسْحَاقَ وَ قَدْ أَتَاهُ لِیَسْأَلَهُ عَنِ الْخَلَفِ بَعْدَهُ فَقَالَ مُبْتَدِئاً مَثَلُهُ مَثَلُ الْخَضِرِ وَ مَثَلُهُ مَثَلُ ذِی الْقَرْنَیْنِ إِنَّ الْخَضِرَ شَرِبَ مِنْ مَاءِ الْحَیَاهِ فَهُوَ حَیٌّ لَا یَمُوتُ حَتَّى یُنْفَخَ فِی الصُّورِ وَ إِنَّهُ لَیَحْضُرُ الْمَوْسِمَ کُلَّ سَنَهٍ وَ یَقِفُ بِعَرَفَهَ فَیُؤَمِّنُ عَلَى دُعَاءِ الْمُؤْمِنِینَ وَ سَیُونِسُ اللَّهُ بِهِ وَحْشَهَ قَائِمِنَا فِی غَیْبَتِهِ وَ یَصِلُ بِهِ وَحْدَتَهُ فَلَهُ الْبَقَاءُ فِی الدُّنْیَا مَعَ الْغَیْبَهِ عَنِ الْأَبْصَارِ؛
حضرت امام حسن عسکرى- علیه السّلام- به احمد بن اسحاق که به منظور پرسش نمودن از جانشین آن حضرت نزد او آمده بود، ابتدائا قبل از سؤال فرمود: مثل او مانند مثل خضر و ذو القرنین است؛ خضر از آب حیات نوشید و زنده است و نمىمیرد تا اینکه در صور دمیده شود. و او هر سال در موسم حج حاضر مىشود و در عرفه، توقف مىکند و وقتى مؤمنین دعا مىکنند، آمین مىگوید. خداوند تنهائى قائم ما را در زمان غیبت، به وسیله انس گرفتن با او بر طرف مىسازد و تنهائى او را به خود وصل مىکند. پس براى اوست باقى ماندن در دنیا با پوشیده و غائب بودن از دیدهها.
الخرائج و الجرائح، ج۳، ص ۱۱۷۵
منبع: ابنا
